Rudy Rotta is back…. Na zijn ‘Winds Of Louisiana’ uit 2006 en zijn bijzonder smaakvol concert op Duvelblues van 2008 leek het even stil te worden rond Rudy.  Onlangs ontvingen we nog een mailtje dat zijn nieuw album bijna zou uit komen en een paar dagen geleden ontvingen we deze dan ook daadwerkelijk.

Rudy Rotta voorstellen is hetzelfde als open deuren intrappen want hij mag stilaan als veteraan worden beschouwd en zowel John Mayall, Robben Ford, Luther Allison en Peter Green zijn steeds vol lof over hun collega. Voor deze nieuwe ‘Blue Inside’ heeft Mr. Rotta  zich omringd met de crème uit de Italiaanse muziekwereld... Adriano Molinari (drums) die in feite de drummer is van het Italiaans icoon Zucherro, Pier Mingotti  en Eumir Deodato (bass) en een meesterlijke Michele Papadia op het Hammond orgel, iemand die reeds het voorrecht heeft gehad om te mogen spelen met niemand minder dan Patti Austin en één van Amerika grootse jazz & funk trombonist Fred Wesley die in de jaren ’60 en ’70 niet was weg te denken bij James Brown.

Ruddy Rotta mag beschouwd worden als  de top van de Italiaanse bluesscène  en zijn ‘history’ van optredens is gewoonweg indrukwekkend te noemen. Als songwriter maar zeker ook als uitstekend gitarist is hij een certitude in het land van ‘la mama’.
Zijn nieuw album bevat 11 tracks en dit album begint gewoonweg sensationeel en wervelend met het rockende ‘Lady’, een nummer dat begint met een vocale intro alvorens er stevig rockend tegenaan te gaan… it's burnin’ like the devils fire! Nog even vermelden dat alle nummers geschreven zijn door Rudy Rotta  al dan niet met hulp van de Texaanse rockster Elizabeth Lee (a lady to hot to handle).

Stevig verder rockend met ‘I Been Up I Been Low’ op track #2 komt de energie zo uit de speakers en lijkt het of Rudy iets wil bewijzen wat hoegenaamd niet hoeft voor ons en met Michele in een hoofdrol op het Hammond  en energieke backing vocals is dit een song dat zelfs hitpotentieel in zich heeft . Ook van Deborah Kooperman kreeg hij met de arrangementen hulp en eentje daarvan is ‘No One Cares’ een nummer dat begint met een intro van het zoeken naar een ‘radio station’ waar je de newsflash kan horen van september 11th toen onze westerse wereld ineens heel kwetsbaar leek te zijn….. een relaas van die dag.

Mede door de Hammond klanken hebben de nummers van Rudy Rotta buiten het stevig rockende ook altijd iets soulful in zich en funk & soul zijn duidelijk aanwezig in ‘Gimme Some’  en dat funky feelin’ komt ook terug met ‘Rock Me’. ‘You’re Gone’ is een instrumentaal nummer dat ‘live’ is opgenomen en brengt ons in de Zuid-Amerikaanse sfeer van Santana.

Afsluiter van dit stevig en energieke album is een ‘special reprise’ van openingstrack ‘Lady’ en wanneer dit de setlist is van zijn nieuwe tour hopen we maar dat Rudy vlug richting België mag komen en …we’re also prayin’ to Jesus that this wil happen….